Followers

Tuesday 28 December 2010

ഇതെന്റെ അമ്മയാണ് .കഥ














നാണി ത്തള്ള മരിച്ചു ......
ഇന്നലെ ക്കൂടി കണ്ടതാണ് ...കൂനി ക്കൂനി ഒരു കൈ കാല്മുട്ടില് താങ്ങി
ചായ പ്പീടികയില് നിന്നും നടന്നു വരണത് ...
"വയ്യെങ്കില് വീട്ടില് ഇരുന്നാല് പോരെ ..എന്തിനാ ഇങ്ങനെ നടക്കണേ.."
ഒന്ന് നീര്ന്നു നിന്നു ...
"തീരെ വയ്യ ..ന്നാലും ഈ നേരയാല് ഒരു ചായ കുടിക്കണം "
പകുതി വിഴുങ്ങിയും പകുതി പറഞ്ഞും ...
പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു നാണിത്തള്ള കിതച്ചു.
വഴിയില് ആരെകണ്ടാലും എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ പറയണം ..
അത് കൊണ്ട് തന്നെ എല്ലാവരും കണ്ടതായി നടിക്കാതെ കടന്നു പോകും...
"പോണ വഴിക്ക് വീട്ടില് കേറി എന്തെങ്കിലും കഴിച്ചിട്ട് പോയാല് മതി...

പുറമ്പോക്കിലെ കുടിലിന്റെ മുന്നില് ആളുകള് കൂടിയിട്ടുണ്ട് ...
അകത്തേക്ക് കടന്നു..നിലവിളക്കില് എരിയുന്ന തിരിയുടെ വെളിച്ചത്തില് ആ മുഖത്തിനു
സ്വര്ണത്തിന്റെ തിളക്കം..ചുളിവു കളെല്ലാം പോയി രിക്കുന്നു...
ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി യോടെ ..ഉറങ്ങിക്കിടക്കുകയാനന്നെ തോന്നൂ..

ഇനിയിപ്പോ ആരും വരാന് ഇല്ലാത്ത സ്ഥിതിക്ക് എന്തിനാ വൈകിക്കണേ.
ആകെയുണ്ടായിരുന്നത് ഒരു മോളാ ...
അത് ആരുടെയോ കൂടെ ഓടിപ്പോയിട്ടു കാലം കുറെ ആയി
എവിടെയാനെന്നൊരു വിവരവുമില്ല ..


പാടത്തും പറമ്പിലും ഓടി നടന്നു പണിയെടുക്കുന്ന കാലത്ത് നാണിത്തള്ളക്ക് എല്ലാം ഉണ്ടായിരുന്നു
പിന്നീട് എപ്പോഴോ ഓരോന്നായി നഷ്ട്ടപ്പെട്ടു...
ആദ്യം പോയത് കുമാരേട്ടനാണ് ....തോട്ടില് വീണ്...
നാണിത്തള്ള അമ്മിണിയെ പെറ്റതിന്റെ പിറ്റേന്ന് ...
കന്നുകാലിയെ കഴുകാന് കൊണ്ട് പോയതാ....അപസ്മാരം ഇളകി .
ചത്തു പൊന്തി കൈതക്കൂട്ടത്തില് തടഞ്ഞു കിടന്നു ...
എല്ലാവരും പറഞ്ഞു ...പെറ്റു വീണതും തന്തയെ കൊണ്ട് പോയി....

ഓര്മ വെച്ച നാള് തൊട്ടു നാണിയമ്മ വീട്ടിലെ പണിക്കു വരുന്നുണ്ട്...അമ്മിണിയും കൂടെ യുണ്ടാകും...
അമ്മ തളര് വാദം വന്നു കിടപ്പിലായതുകൊണ്ട് കാലത്ത് കുളിപ്പിച്ച് തന്നെ സ്കൂളില് വിട്ടിരുന്നതും വീട്ടിലെ പണികളൊക്കെ ചിയ്തിരുന്നതും നാണിയമ്മയാണ്..അന്നൊക്കെ നാണിയമ്മയെ കാണാന് അമ്മയേക്കാള് ഭംഗി യായിരുന്നു..വെളുത്തു അധികം തടിയില്ലാതെ ...ചുരുണ്ട് നീണ്ടു കിടക്കുന്ന മുടിയില് കാച്ചിയ എണ്ണയുടെ മണം.. പടിയിറങ്ങുമ്പോള് നാണിയമ്മ പറയും
"മോനെ അമ്മിണിയെ നോക്കിക്കോളനെ"

അന്നൊരു ഞായറാഴ്ച ..
ഞായറാഴ്ചകളില്‍ അച്ഛന്‍ തട്ടിന്‍ മുകളിലെ വായനാ മുറിയിലായിരിക്കും..
സമയത്തിനു ഊണ് പോലും കഴിക്കാതെ ....വായനയില്‍ മുഴുകിയിരിക്കും....
പൂരപ്പിരിവുകാര് വന്നപ്പോള്‍ അച്ഛനെ വിളിക്കാന്‍ തട്ടിന് പുറത്തേക്കു പോയതാണ് ..
അവിടെ ..നാണിയമ്മയും അച്ഛനും ....
തന്നെ കണ്ടതും നാണി യമ്മ മുണ്ട് വാരിച്ചുറ്റി ചാടി എഴുന്നേറ്റു...
തിരിച്ചു കോണിപ്പടി ഓടിയിറങ്ങി...അമ്മയുടെ മുറിയില്‍ ചെന്നു...നിന്നു കിതച്ചു..
"എന്താടാ നിന്നു കിതക്കണേ" നീയെന്തിന്ന ഇങ്ങനെ ഓടണെ ..
അച്ഛനോട് പറഞ്ഞോ...
'ഉം"... വെറുതെ ഒന്ന് മൂളി ..
പാവം അമ്മ ...ഒന്നെഴുന്നെല്‍ക്കാന്‍ കൂടി വയ്യാതെ...
തന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകി ..
അന്ന് മുതല്‍ നാണിയമ്മയെ വെറുത്തു...അമ്മിണിയെ വെറുത്തു....
നാണിയമ്മ ഇനി ഇവിടെ പണിക്കു വരണ്ടാ ....
അമ്മക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല...
"അതെന്താടാ പെട്ടെന്ന് ഇങ്ങനെ..." അതൊരു പാവമല്ലേ ..ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും നീയതിന്റെ മുലപ്പാല് കുടിച്ചിട്ടുണ്ട് ..അത് മറക്കണ്ടാ...
തീര്‍ത്ത്‌ പറഞ്ഞു... വേണ്ടാ എന്ന്‌ പറഞ്ഞാല്‍ വേണ്ടാ എന്ന്‌ തന്നെ...
അച്ഛന്‍ എതിര്‍ത്തൊന്നും പറഞ്ഞില്ല...
ജോലി കഴിഞ്ഞു വന്നാല്‍ മുകളില്‍ തന്നെയായി ..വല്ലപ്പോഴും അത്യാവശ്യത്തിനു അമ്മയുടെ
മുറിയില്‍ വരും ...തന്നെ കണ്ടതായി പ്പോലും നടിച്ചില്ല...
നാണിയമ്മ വരാതായി... പകരം അടുത്തുള്ള മറ്റൊരു സ്ത്രീയായി വീട്ടു പണിക്ക്...

അമ്മിണി വല്യ പെണ്ണായപ്പോള്‍ സ്കൂളില്‍ പോക്ക് നിര്‍ത്തി...പിന്നെ നാണിയമ്മയുടെ കൂടെ കൂലിപ്പണിക്ക് പോയിത്തുടങ്ങി..
എന്നോ ഒരു ദിവസം അമ്മിണിയെ കാണാതായി,മനക്കല് പണിക്കു നിന്നിരുന്ന വാസൂനേം ..
നാണിയമ്മ ആരോടും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല...തിരയാനും പോയില്ലാ...നഷ്ട്ടങ്ങളുടെ കണക്കില്‍ അമ്മിണി യെയും വരവ് വെച്ച് കാണും....
നാടിന്‍റെ നെഞ്ചു പിളര്‍ത്തി തീവണ്ടി പാഞ്ഞപ്പോള്‍ നാണിയമ്മയുടെ വീട് റെയില്‍വേ എടുത്തു പോയി...പുറമ്പോക്കില്‍ ഒരു കുടില് വെച്ചിട്ടായി പിന്നെ നാണിയമ്മയുടെ താമസം...
കാലത്തിന്‍റെ കുത്തൊഴുക്കില്‍ നാണിയമ്മ ..നാണിത്തള്ളയായി മരിച്ചു...

ഇനി പുറത്തേക്ക് എടുക്കാം അല്ലെ.. ആരോ പറഞ്ഞു..ആരെങ്കിലും ഒന്ന് രണ്ടാളുകള് വരാ...
ഒരു ഉള്വിളി പോലെ ...കണ്ണ് കലങ്ങി ..ഇടനെഞ്ച് വിങ്ങി..
വായില് മുലപ്പാലിന്റെ മധുരം കിനിഞ്ഞു ..ഇത് നിന്റെ അമ്മയാണ്...
അകത്തേക്ക് കടന്നു ...നാണിയമ്മയുടെ തല പിടിച്ചു ....ചിതയിലേക്ക് എടുത്തു വെച്ചു .. വലം വെച്ചു...ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു ....
ഞാന് കൊളുത്താം ചിത ...ശേഷം ഞാന് കെട്ടിക്കോളാം..
ശേഷക്രിയ ഞാന് ചൈയ്തോളാം...
ഇതെന്റെ അമ്മയാണ് ..എന്റെ മാത്രം അമ്മ....

ഗോപി വെട്ടിക്കാട്ട്

Saturday 25 December 2010

സ്വര്‍ഗ്ഗ പാത..... കഥ












നിശ്ശബ്ധത തളം കെട്ടിനിന്ന ആ‍ മുറിയില്‍ കനത്ത ഇരുട്ടായിരുന്നു...
ഒരു മേശക്കു ചുറ്റു മാണെങ്കിലും മൂന്നു പേര്‍ക്കും തമ്മില്‍ തമ്മില്‍ കാണാന്‍ പറ്റാത്തത്ര ഇരുട്ട് ..
ഇരിക്കുന്നത് ഒരേ ലക്ഷ്യത്തിനു വേണ്ടിയാണെങ്കിലും ഓരോരുത്തരും ചിന്തിച്ചത് ഒരേ പോലെയല്ലായിരുന്നു ..
ആദ്യമായിട്ടാണ് അവര്‍ പരസ്പരം കാണുന്നത് തന്നെ..മൂന്നു സ്ഥലങ്ങളില്‍ നിന്നു വന്നവര്‍..
അടയാള വാക്യങ്ങള്‍ അവരെ ഒന്നാക്കിയിരിക്കുന്നു..

മൂന്നാമന്‍ കൂട്ടത്തില്‍ തീരെ പ്രായം കുറഞ്ഞവന്‍ ...
അവനിപ്പോള്‍ ചിന്തിച്ചത് ഉമ്മയെ യെ ക്കുറിച്ചാണ് ..വീട്ടില്‍ അമ്മയും പെങ്ങളും തനിച്ചേയുള്ളൂ ...
അമ്മയിപ്പോള്‍ ഉറങ്ങിയിട്ടുണ്ടാവുമോ ...താന്‍ വരാന്‍ അല്‍പ്പം വൈകിയാല്‍ പേടിച്ചു വിറച്ചിരിക്കുന്നതാണ്
ഉപ്പ ഇന്നും രാത്രി വിളിച്ചിരിക്കും ...തന്നെ ചോദിച്ചിരിക്കും ..എന്തെങ്കിലും നുണ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും ...
പരീക്ഷ അടുത്താല്‍ പിന്നെ അച്ഛന്‍ പതിവുള്ളതാണ് .
നന്നായി പഠിക്കണം ..
സി എ ക്കാണ്‌ പഠിക്കുന്നത് എന്ന ഓര്മ വേണം..
നിസ്കാരം മുടക്കരുത് ...
ഇന്നും ഉമ്മ യോടതൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും..
പാവം ഉപ്പ.. തന്നിലാണ് എല്ലാപ്രതീക്ഷയും
കാലമെത്രേ ആയി വല്ല നാട്ടിലും ജോലി ചെയ്യുന്നു..വര്‍ഷത്തിലോ രണ്ടു വര്ഷം കൂടുമ്പോഴോ
ഒന്നോ രണ്ടോ മാസം ..ഉപ്പയുടെ സ്നേഹം അറിഞ്ഞിട്ടുള്ളത് വാക്കുകളില്‍ കൂടി മാത്രം..
ചെവിക്കകത്ത്‌ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തില്‍ ഉപ്പയിരുന്നു പറയുന്നു ....
മോന് നല്ലൊരു ജോലി കിട്ടീട്ടു വേണം ഉപ്പയ്ക്ക് നാട്ടില്‍ നില്‍ക്കാന്‍..
അയാള്‍ മെല്ലെ തല ഉയര്‍ത്തി കൂടെയുള്ളവരെ നോക്കി ...
കൊത്തി വെച്ച ശില പോലെ ..
നിഴല്‍ രൂപങ്ങള്‍..

രണ്ടാമന്‍ .. നിറ വയറുമായ് കാത്തിരിക്കുന്ന ഭാര്യയോടും പിറക്കാനിരിക്കുന്ന
കുഞ്ഞിനോടൊപ്പം ആശുപത്രി കിടക്കയിലാണ്..പ്രസവത്തിനു രണ്ടു ദിവസം കൂടി എടുക്കും ....നാളെ ഒരു സ്കാന്‍ കൂടി ചെയ്യണം.. ചിലപ്പോള്‍ സിസേറിയന്‍ തന്നെ വേണ്ടി വരും.. നല്ല ക്ഷീണം ഉണ്ടാവ്ള്‍ക്ക് .. അധികം വൈകാതെ ചെല്ലാമെന്നു പറഞ്ഞു പോന്നതാണ്.. അവളുടെ വീട്ടില്‍ നിന്നും ഇറക്കി ക്കൊണ്ട് പോരുമ്പോള്‍ കൈത്തലം മുറുകെ പ്പിടിച്ചു അവള്‍ പറഞ്ഞവാക്കുകള്‍ ... എനിക്ക് നിങ്ങള് മാത്രമേയുള്ളൂ ..ഈ ലോകത്തില്‍.. പിന്നെ ഒരിക്കലും അവള്‍ക്കത് ആവര്‍ത്തിക്കേണ്ടി വന്നിട്ടില്ലഇന്നലെ ആശുപത്രി കിടക്കയില്‍ ആ‍ വാക്കുകള്‍ മനസ്സിനെ പൊള്ളിച്ചു ..

ഒന്നാമന്‍ നാളത്തെ പുലരി ചുവക്കുന്നത് സ്വപ്നം കാണുകയായിരുന്നു .... ബലി ചോരയുടെ തീക്ഷണ ഗന്ധം അയാളെ മത്തു പിടിപ്പിച്ചു ... ചിതറിത്തെറിക്കുന്ന കരിഞ്ഞ മാംസം ... അയാള്‍ക്ക്‌ ചിരി വന്നു... ശത്രു ഓരോന്നായി കണ്മുന്നില്‍ തെളിഞ്ഞ വന്നു ... എല്ലാം തെരുവ് പട്ടികളെപ്പോലെ തെരുവില്‍ ഒടുങ്ങട്ടെ.. നാളെ തനിക്കു തുറന്ന് കിട്ടുന്ന സ്വര്‍ഗ വാതില്‍ ...

ദൂരെ നിന്നും കനത്ത ഇരുട്ടിനെ കീറി മുറിച്ചു വരുന്ന വാഹനത്തിന്റെ വെളിച്ചംമുറിക്കകത്ത് കടന്നു വന്നപ്പോള്‍ അയാള്‍ എഴുന്നേറ്റു..അവര്‍ പരസ്പരം മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി... പോകാം.. സമയമായി..പറഞ്ഞതെല്ലാം ഓര്‍മയുണ്ടല്ലോ ... മൂന്നാമന്‍ ഉമ്മ യെയും രണ്ടാമന്‍ ഭാര്യയേയും ഉപേക്ഷിച്ചു .... സ്വര്‍ഗ്ഗ പാതയില്‍ ഒന്നമാനോടൊപ്പം യാത്രയായി...

ഗോപി വെട്ടിക്കാട്ട്

Monday 13 December 2010

പ്രണയം...മിനിക്കഥ



അവസാനത്തെ വിയര്‍പ്പുതുള്ളിയും വറ്റിക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവളയാളോട് പറഞ്ഞു..
ഇനിയും വൈകിയാല്‍ വീട്ടില്‍ തിരക്കും..ഇപ്പോള്‍ തന്നെ പല നുണകളും പറഞ്ഞു ഇറങ്ങിയതാണ്..
നാളെ അമ്പലത്തില്‍ വരണം ..അറിയാലോ എട്ടരക്കാണ്‌ മുഹൂര്‍ത്തം ..
അവസാനമായി എനിക്കൊന്നു കാണണം..അവള്‍ നിന്നു വിതുമ്പി...
എന്നെന്നും നമ്മുടെ പ്രണയത്തെ ഓര്‍മിക്കാന്‍ എനിക്കൊരു സമ്മാനം തരണം ...

"ഇത് എന്‍റെ ഹൃദയം " ഇത് നിനക്കുള്ളതാണ് ..
പളുങ്ക് പോലെ സൂക്ഷിക്കണം ..ഒരിക്കലും പൊട്ടാതെ ..അവളയാളുടെ കണ്ണീര്‍ തുടച്ചു...
ഈ മനസ്സ് ഞാനെന്‍റെ നെഞ്ഞോട് ചേര്‍ത്ത് വെക്കും...മരണം വരെ...
"ഇനി ഞാന്‍ പൊക്കോട്ടെ"കണ്ണില്‍ നിന്നു മറയുന്നത് വരെ അവള്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കി..
അയാള്‍ കാണില്ലെന്നുറപ്പായപ്പോള്‍ അവളാ ഹൃദയം എടുത്തോരേര് കൊടുത്തു ..
"ഒരു സമ്മാനം തന്നിരിക്കുന്നു.."
അവന്‍റെ ഹൃദയം നൂറു കഷ്ണങ്ങളാ യ് തുടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു ....


ഗോപി വെട്ടിക്കാട്ട്

Monday 6 December 2010

ടൈം ശരിയല്ല സര്‍...(കഥ )














വണ്ടി പാര്‍ക്കു ചൈയ്തു ഓഫീസിലേക്കു തിരക്കിട്ട് നടക്കുകയായിരുന്നു ... സാധാരണ കൃത്യ സമയത്ത് ഓഫീസില്‍ എത്തുന്നതാണ് ..ഇന്ന് പുറപ്പെട്ടത്‌ മുതല്‍ ശകുനപ്പിഴവുകലാണ് ..എഴുന്നേല്‍ക്കാന്‍ വൈകിയതിന്റെ തിരക്കില്‍ പെട്ടെന്ന് റെഡി ആയി ലിഫ്ട്ടിനടുത്തെതിയപ്പോള്‍ ലിഫ്റ്റ്‌ വോര്‍ക്ക് ചൈയ്യുന്നില്ല. .പന്ത്രണ്ടാം നിലയില്‍ നിന്നു ഗോവണി ഇറങ്ങി കിതച്ചു കിതച്ച്‌ വണ്ടിയുടെ അടുത്തെത്തിയപ്പോള്‍ ഒരു ടയര്‍ പഞ്ഞെര്‍ ആയി കിടക്കുന്നു .

വണ്ടി തുറന്ന് സ്റ്റെപ്പിനി എടുക്കാന്‍ നോക്കുമ്പോളാണ്
താക്കോല്‍ എടുക്കാന്‍ മറന്നു എന്നറിഞ്ഞത് .. വീണ്ടും പന്ത്രണ്ടാം നിലയിലേക്ക് വലിഞ്ഞു കയറി ..താക്കോലെടുത്ത് താഴെ വരുമ്പോഴേക്കും ഒരു പരുവമായിക്കഴിഞ്ഞു ...വളരെ നാളത്തെ ശ്രമത്തിനു ശേഷം കിട്ടിയ ഒരു അപ്പോയിന്റ് മെന്റ് ആണ് ..കൃത്യ സമയത്ത് ചെന്നില്ലെങ്കില്‍ പിന്നെ അങ്ങോട്ട്‌ കേട്ടില്ല ..ഭാവിയിലേക്കുള്ള ഒരു താക്കൊലല്ലേ എന്ന്‌ കരുതി ഉള്ളതില്‍ ഏറ്റവും നല്ല ഡ്രസ്സ്‌ തന്നെ ഇട്ടാണ് ഇറങ്ങിയത്‌ . ടയര്‍ മാറ്റി യിടുന്നതിനിടെ അതാകെ കരിപുരണ്ടു നാശ കോശമായി .. എന്തെങ്കിലുമാകട്ടെ എന്ന്‌ കരുതി വണ്ടിയെടുത്ത്‌ മെയിന്‍ റോഡിലി രങ്ങിയപ്പോള്‍ തിരക്കോട് തിരക്ക് ..നഗരത്തിലുള്ള എല്ലാ വണ്ടികളും തനിക്കെതിരെ ആസൂത്രിതമായി ഇറങ്ങിയപോലെ.. മുന്നില്‍ പോകുന്ന ഓരോ വണ്ടിക്കരനെയും ശപിച്ച്‌ ഓരോ സിഗ്നലിലും കെട്ടിക്കിടന്ന് ഒരു വിധം ഓഫീസിനടുത്തെത്തിയപ്പോള്‍ ഒരു മണിക്കൂ രോളം വൈകി..

മനെജെരോട് പറയേണ്ട നുണകളും രീതിയും മറ്റും മനസ്സിലിട്ടു രേഹെര്സല്‍ എടുക്കുക്കുന്നതിനിടയിലാണ് പിന്നില്‍ നിന്നു വിളി.
സര്‍ ,,ഒരു നിമിഷം ..തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോള്‍ ഒരാള്‍ തന്‍റെ അടുത്തേക്ക്‌ ഓടി വരുന്നു.. സമയം ഇല്ലാത്ത നേരത്ത് ഇനിയിപ്പോള്‍ ഈ കുരിശുമായല്ലോ എന്ന്‌ വിചാരിച്ചു നിക്കുമ്പോള്‍ അയാള്‍ അടുത്തെത്തി.. ഉം എന്ത് വേണം..ഒന്നുമില്ല സര്‍ ..സാറിനെ കണ്ടപ്പോള്‍ ഒരു മുഖ പരിചയം തോന്നി ..അത് കൊണ്ട് വിളിച്ചതാ .. അയാള്‍ തമിഴും മലയാളവും കൂട്ടിക്കലര്‍ത്തി പറയാന്‍ തുടങ്ങി.. അയാളുടെ വര്‍ത്തമാനം ശ്രദ്ധിക്കാതെ നടത്തം തുടര്‍ന്നു.. ഉങ്ങളുടെ ടൈം ശരിയല്ല സര്‍.. "എന്താ."ഉങ്ങള്‍ക്ക് നിറയെ പ്രോബ്ലെംസ് ഇരിക്ക് സര്‍ ..കഷ്ട്ടകാലം ആണ് ഇപ്പോള്‍ .. താന്‍ ജോത്സ്യന്‍ ആണോ . .കുറച്ചു അറിയാം സര്‍ ..ആ‍ കൈ ഒന്ന്‍ നോക്കിയാല്‍ ശരിക്കും പറയാമായിരുന്നു.. അതൊന്നും വേണ്ടാ ..എനിക്കിതിലൊന്നും വിശ്വാസമില്ല.. അങ്ങനെ പറയരുത് .. ചിലതൊക്കെ വിശ്വസിച്ചേ പറ്റൂ.. ഒന്ന് കരുതിയിരിക്കുന്നത് എപ്പോഴും നല്ലതല്ലേ സര്‍ ..അയാള്‍ വിടാനുള്ള ഭാവമില്ല .. ആരെയും വിശ്വസിക്കരുത് സര്‍ ..പണ നഷ്ട്ടം ..ചതി ..മാനഹാനി ..എല്ലാം കാണുന്നുണ്ട് .. ദൈവത്തെ നന്നായി വിളിക്കണം .

"ഓ ആയിക്കോട്ടെ .."
ഓഫീസിനടുത്തു എത്തുന്നത് വരെ അയാള്‍ പിന്നാലെ നടന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.. ഓഫീസിലേക്കു കേറാന്‍ നേരം അയാള്‍ പറഞ്ഞു ..ഇന്നലെ മുതല്‍ ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല സര്‍ .. വല്ലാതെ വിശക്കുന്നു ...എന്തെങ്കിലും തന്നാല്‍ കഴിക്കാമായിരുന്നു..ഓഹോ അതിനായിരുന്നോ ഈ സമയമാത്രെയും .. തനിക്കത്‌ നേരെത്തെ പറഞ്ഞുക്കൂടായിരുന്നോ ..പോക്കെറ്റില്‍ ആകെ യുള്ളത് മൂന്നു ദിനാറാണ് ..രണ്ടു ദിനാര്‍ പെട്രോളടിക്കണം ..വണ്ടി കരയാന്‍ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു . അര ദിനാര്‍ സിഗരെട്ടിനു പോയാല്‍ പിന്നെയുള്ളത് അരദിനാരാണ് അത് കൊണ്ട് വേണം ഇന്നത്തെ ഉച്ച ഭക്ഷണം .. സാരമില്ല എന്തെങ്കിലും ചൈയ്യാം .. തല്ക്കാലം ഈ കുരിശിനെ ഒഴിവാക്കാം ..അര ദിനാര്‍ അയാള്‍ക്കെടുത്തു കൊടുത്തു .. കുറെ നന്ദ്രി യൊക്കെ ചൊല്ലി അയാള്‍ സ്ഥലം വിട്ടു..

മനെജേര്‍ നല്ല ചൂടിലാണ് ..
ഇതെന്താ തോന്നുമ്പോള്‍ വരാനുള്ള സ്ഥലമാണോ ..അയാള്‍ പറയുന്നത് മുഴുവന്‍ കേട്ട് കൊണ്ട് നിന്നു.. മറു ത്തോന്നും പറയാന്‍ പോയില്ല..കൂടിയാല്‍ പകുതി ദിവസത്തെ ശമ്പളം കട്ട്‌ ആക്കുമായിരിക്കും . സാരമില്ല ..ഇയാളോട് കെഞ്ചാന്‍ നില്‍ക്കുന്നതിലും ഭേദം അതാണ്‌ .. താനിന്നു മീറ്റിങ്ങിനു പോകുന്നില്ലേ ...ആ‍ ഓര്‍ഡര്‍ കിട്ടിയാല്‍ കമ്പനി രക്ഷപ്പെടും ..താനും .. പോകുകയാണ് സര്‍..

മീറ്റിങ്ങിനു തന്ന സമയം എപ്പോഴെ കഴിഞ്ഞു.. എന്നാലും ഒന്ന് ശ്രമിച്ചു നോക്കാം .. പറഞ്ഞു തന്ന അഡ്രസ്‌ പ്രകാരം തലങ്ങും വിലങ്ങും ഓടിയിട്ടും ഒരു രക്ഷയുമില്ല .. ഈ കമ്പനി ഏതു ലോകത്താണാവോ..ആദ്യമായിട്ടാണ് ഇവിടെ ..റോഡു ഒരു പിടിയുമില്ല .. റോഡില്‍ കണ്ട പലരോടും ചോധിച്ചെങ്കിലും അങ്ങനെ ഒരു കമ്പനി ആര്‍ക്കും പിടിയില്ല .. അപ്പോഴാണ്‌ ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പില്‍ നില്‍ക്കുന്ന രണ്ടു ബംഗാളികളെ കണ്ടത് ..ഇവരോട് കൂടി എഒന്നു ചോദിക്കാം .. "ബായ് സാബ്" .. വിളിച്ച ഉടനെ ഒരുവന്‍ അടുത്തു വന്നു ..അറിയാവുന്ന അറബിയിലും ഹിന്ദിയിലും ഇന്ഗ്ലിഷിലും പറഞ്ഞിട്ടും ഒരു രക്ഷയുമില്ല.. അവനു ബന്ഗാളിയല്ലാതെ ..ഒന്നും അറിയില്ല ..കമ്പനിയുടെ കാര്‍ഡ് കാണിച്ചപ്പോള്‍ അവന്‍ ഒന്ന് ചിരിച്ചു ..ഓ ആശ്വാസമായി ..ഇവന് .അറിയാമായിരിക്കും. അവന്‍ അങ്ങ് ദൂരേക്ക് കൈ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി .. കേറാന്‍ പറയുന്നതിന് മുന്നേ അവന്‍ തന്നെ ഡോര്‍ തുറന്ന് .വണ്ടിയില്‍ കയറി.. അവന്‍ പറഞ്ഞ വഴിയിലൂടെയെല്ലാം വണ്ടി ഓടിച്ചു ..അവസാനം ഒരിടത്തെത്തിയപ്പോള്‍ നിര്‍ത്താന്‍ പറഞ്ഞു .. ചുറ്റിലും നോക്കി ഇവിടെ അടുത്തൊന്നും ഒരു കമ്പനിയുമില്ല .. എവിടെയെന്നു അവന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് തറപ്പിച്ചൊന്നു നോക്കി .അവന്‍ പിന്നെയും നേരെ മുന്നിലേക്കുംഅവിടെ നിന്നു വലത്തോട്ടെക്കും വിരല്‍ ചൂണ്ടി ..ഇറങ്ങിപ്പോയി .. ആ‍ ബംഗാളി പറ്റിച്ചല്ലോ എന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍ വല്ലാത്ത ദേഷ്യം വന്നു... പിന്നെയും കറക്കം തന്നെ..ഒടുവില്‍ ഒരുവിധം സ്ഥലം കണ്ടു പിടിച്ചു ചെന്നപ്പോഴേക്കും സമയവും കഴിഞ്ഞു .. കാണേണ്ട ആളും സ്ഥലം വിട്ടു...എന്തായാലും സ്ഥലം കണ്ടെത്തിയല്ലോ.. നാളെ കരഞ്ഞു കാലില്‍ വീണി ട്ടാനെങ്കിലും ശ്രമിക്കാം..

തിരിച്ചെത്തുമ്പോള്‍ മണി മൂന്നായി ..വിശപ്പാണെങ്കില്‍ സഹിക്കാന്‍ വയ്യ ..പോക്കെറ്റില്‍ ആകെ അര ദിനാര്‍ ഉണ്ട് ..അത് കൊണ്ട് ചോറ് എന്തായാലും കിട്ടില്ല .. തല്‍കാലം സാന്ദ് വിച്ച് കഴിക്കാം ..നേരെ സിരിയക്കാരന്റെ ഹോട്ടലില്‍ കേറി രണ്ടു സാന്ദ് വിച്ചിനു ഓര്‍ഡര്‍ കൊടുത്തു.. ഒഴിഞ്ഞ സീറ്റില്‍ ചെന്നിരുന്നു..നേരെ മുന്നില്‍ ഇരുന്നു ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന ആളെഅപ്പോഴാണ്‌ ശ്രദ്ധിച്ചത് .. കാലത്ത് കണ്ട തമിഴന്‍ ..മുന്നില്‍ പ്ലേറ്റുകള്‍ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു .. ദയനീതയോടെ അയാളെ നോക്കി .. കണ്ട ഭാവം പോലും നടിക്കാതെ പൊരിച്ച കോഴി വെട്ടി വിഴുങ്ങുകയാണ് ...ദുഷ്ട്ടന്‍..തെല്ലൊരു പരവേശത്തോടെ കാലത്ത് അയാള്‍ പറഞ്ഞ വാചകം ഓര്‍മവന്നു . ഉങ്ങളുടെ ടൈം ശരിയല്ല സര്‍.. പണ നഷ്ട്ടം ..ചതി ..മാനഹാനി ..എല്ലാം കാണുന്നുണ്ട് .. ആരെയും വിശ്വസിക്കരുത് ..



ഗോപി വെട്ടിക്കാട്ട്